S. Maksymiliano, dziękujemy! – Rada Szkół Katolickich

17 lutego 2021 roku odeszła do Pana Siostra Maksymiliana Wojnar. Żegnając Siostrę, której wkładu w rozwój szkolnictwa katolickiego nie sposób przecenić, dziękujemy Bogu za dar jej życia i pełną poświęcenia służbę w Radzie Szkół Katolickich. Współtwórczyni RSK, aktywnie zaangażowana w jej organizowanie w 1994 roku, członkini kolejnych zarządów, kierująca biurem, zatroskana o stan prawny szkół katolickich, a bardziej jeszcze o wierność misji i formację środowisk szkolnych, cały swój czas i serce nam poświęciła przez wiele długich lat, aż do momentu, gdy w 2019 roku choroba nowotworowa uniemożliwiła jej dalszą pracę. Swoje cierpienie ofiarowała za nasze szkoły.

 

„Ja nie umieram-wstępuję w życie”
Św. Teresa od Dzieciątka Jezus

Kochana Siostro Maksymiliano,
Dziękuję Bogu za dar Twojej Osoby dla Szkół Katolickich w Polsce. Miałam szczęście poznać Cię – Kochana Siostro, jeszcze w latach 90-tych. Zawsze zatroskana, życzliwa, uśmiechnięta. Wiele razy, Siostro, podtrzymywałaś mnie w tamtych trudnych, początkowych latach na duchu, przekonywałaś, że dam radę, radziłaś, dzwoniłaś… Dziękuję, że zawsze można było na Ciebie, Siostro, liczyć, że zawsze miałaś czas – nawet wtedy, gdy go nie miałaś… Dziękuję za Twoją wielką miłość do Maryi Jasnogórskiej. Jestem przekonana, że to z tej miłości wyrósł Akt Oddania Szkolnictwa Katolickiego Matce Bożej Częstochowskiej. Za wszystkie nasze spotkania na Jasnej Górze, za doświadczenie jednej wielkiej rodziny , złączonej wspólnym celem podczas kursu Zarządzania Oświatą.
S. Maksymiliano! Twoja misja trwa dalej! Opiekuj się szkolnictwem katolickim tam – w Domu Ojca. Potrzebujemy Cię! Wierzę, że teraz możesz jeszcze więcej…

S. Ewa Bernadeta Knopik
Zespół Szkół Sióstr Zmartwychwstanek w Poznaniu

Droga, Szanowna Siostro Maksymiliano,
każde spotkanie z Tobą było dla mnie wielkim zaszczytem, wielką radością i jednocześnie szkołą. Uczyłaś jak być oddaną uczniom, nauczycielom, jak z pokorą i wytrwałością codziennie być dla drugich. Zawsze uważna, słuchająca i wrażliwa na potrzeby szkół katolickich miałaś znaczący wkład w powstanie i rozwój naszej szkoły. Dziękuję za, to, że zawsze mogliśmy na Ciebie liczyć, że znalazłaś czas, żeby przyjechać do Liceum bł. ks. Jerzego Popiełuszki w Magdalence i spotkać się z młodzieżą. Dziękuję za wszystkie spotkania na Jasnej Górze, za prowadzenie nas dyrektorów, nauczycieli i uczniów do Patronki Szkół Katolickich. Siostro, dziękuję za Twoją obecność w moim życiu, za kurs zarządzania oświatą, za wszystkie rozmowy, za wskazówki, uwagi i za nasze ostatnie spotkanie w Krakowie, we wrześniu 2020. Twój uśmiech, uścisk dłoni i ciepło zostanie ze mną. Dziękuję Kochana Siostro Maksymiliano.

Dorota Koprowska,
Publiczne Katolickie Liceum im. bł. ks. Jerzego Popiełuszki w Łazach

Kochana Siostro Maksymiliano,

dziękujemy za Twoją nieustanną troskę o katolickie wychowanie, okazane nam dobro, życzliwość, dzielenie się wiedzą i doświadczeniem, wsparcie w codziennych trudach, pomoc merytoryczną, prawną oraz spotkania i formacje duchowe w Częstochowie. Zawsze dawałaś nam jasny drogowskaz, jak należy mądrze prowadzić katolicką szkołę i konsekwentnie realizowałaś myśli św. Jana Pawła II w procesie wychowawczym.
Z całego serca za wszystko dziękujemy! Pamiętamy w modlitwie.

Społeczność szkół i przedszkoli Stowarzyszenia ” Dziedzictwo św. Jana Sarkandra” w Cieszynie i Czechowicach- Dziedzicach

Siostro Maksymiliano,
współpracując z Siostrą podziwiałam wiedzę, zaangażowanie w sprawy szkół, takt i intuicję. Doświadczyłam Siostry uśmiechu, poczucia humoru i determinacji w czynieniu dobra. Nie potrafiłam odmówić żadnej z Siostry próśb.
Spotkanie Siostry… było dla mnie zaszczytem.

Bogusława Izbaner – Bohdanowicz

Niech Pan Bóg będzie uwielbiony za dar życia i posługi siostry Maksymiliany. Wierzę głęboko, że „dobre czyny idą za Nią przed Tron boży”. Także nasze szkoły, istniejące od 12 lat, są owocem dobra, oddania i służby szkolnictwu katolickiemu w Polsce. Niech Chrystus Boski Nauczyciel przyjmie Siostrę do Swojej chwały.

ks. Tomasz Orzeł,
Katolicka Szkoła Podstawowa i Katolickie Liceum Ogólnokształcące w Stalowej Woli

„Pracuj, trudź się, znoś także cierpienia i udręki, abyś przez czystość i piękno dobrych dzieł mógł osiągnąć w miłości to co oznaczają jaśniejące szaty Pana” św. Augustyn
Kochana Siostro Maksymiliano,
Zgromadzenie Sióstr Augustianek dziękuje Bogu za Twoje świadectwo życia Chrystusem w tworzeniu tylu wspaniałych dzieł. Wierzymy, że Nasz Oblubieniec za Twoje życie dla drugich i Twoje cierpienie przygotował Ci nagrodę w Niebie. Odpoczywaj w pokoju.

M. Antonina Szeliga
Zgromadzenie Sióstr Augustianek

Siostra Maksymiliana jak nikt rozumiała jakie konsekwencje niosą kolejne zmiany prawa dla: oświaty, pracy szkół, pracy nauczycieli wychowania i kształcenia młodzieży. Życzliwy dla każdego człowieka uśmiech nigdy nie znikał z jej twarzy kiedy cierpliwie tłumaczyła jak minimalizować skutki prawne kolejnych a oderwanych od zasad pedagogiki czy dydaktyki pomysłów polityków. Osobiście angażowała się w pomoc każdej szkole która takiej pomocy potrzebowała. Dziękuję Panu Bogu za wielką łaskę jaką była każda rozmowa, każde spotkanie, każda wymiana myśli z Siostrą. Szczególnie jestem wdzięczny Bogu za dar jakim była osoba i praca siostry Maksymiliana dla szkół katolickich w Polsce. Proszę Boga o dar życie wiecznego dla siostry Maksymiliany.

Maciej Muszyński,
Katolickie Liceum Ogolnokształcace im. św. Maksymiliana Marii Kolbego w Szczecinie

Dobra Siostro Maksymiliano,
dziękuję Bogu, że dane mi było spotkać Cię na swojej drodze …
Wiem, że od samego początku towarzyszyłaś najpierw powstaniu naszej szkoły, potem dodałaś odwagi do otwarcia gimnazjum i utworzenia zespołu i wciąż byłaś żywo zainteresowana i zatroskana o całą działalność edukacyjno-wychowaczą zarówno szkoły jak i przedszkoli. Zawsze byłaś blisko i gotowa do służenia pomocą. Dziękujemy Ci za to – Bóg zapłać!
Niech dobry Bóg przyjmie naszą wdzięczną modlitwę i obdarzy Cię wieczną radością przebywania z sobą.

Ewa Krężlik,
Szkoła Podstawowa Niepubliczna nr 74 im. Bł. Honorata Koźmińskiego w Warszawie

Siostro Maksymiliano – dziękujemy.
Ponad 20 lat znaliśmy siostrę Maksymilianę Wojnar i widzieliśmy jej zaangażowanie w pracę Rady Szkół Katolickich. Na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku odradzało się szkolnictwo katolickie w Polsce. Dyrektorzy pierwszych uruchomionych szkół katolickich nowych i tych, które wznawiały działalność po okresie komunizmu, zabiegali o to aby powstał organ, który będzie nas jednoczył wspierał i koordynował naszą działalność.
Pomoc siostry Maksymiliany w załatwianiu spraw urzędowych była nieoceniona i dawała nam poczucie bezpieczeństwa. Zawdzięczamy jej bardzo wiele.
Wymienimy to co uważamy za najważniejsze:
• Zaczęliśmy się regularnie spotykać na konferencjach i zobaczyliśmy ilu nas jest. Nawiązaliśmy ze sobą współpracę, dzieliliśmy się informacjami, pomysłami. Nowo powstające szkoły mogły liczyć na pomoc siostry przy przygotowywaniu dokumentacji potrzebnej do rejestracji szkoły.
• Siostra dbała szczególnie o formację dyrektorów, nauczycieli i młodzieży naszych szkół. Organizowała konferencje dyrektorów, kursy, szkolenia, forum szkół katolickich dla pracowników i forum młodzieży szkół katolickich. Program tych spotkań był zawsze przemyślany i dobrze przygotowany. Prowadzącymi były nie kwestionowane autorytety z danej dziedziny. Dzięki temu mogłam poznać wiele osób, których w innych okolicznościach nie poznałabym. Po oficjalnym programie tych spotkań ustawiała się kolejka chętnych osób, które chciały przedstawić swój problem.
• Przeprowadzała nas bezpiecznie przez gąszcz ciągle zmieniających się przepisów prawa i reformy oświaty, wypunktowując co dotyczy szkół publicznych a co nie publicznych. Czuwała też nad nowo powstającymi przepisami prawa, aby nie szkodziły szkołom katolickim.
• Przygotowywała wspólnie z zaproszonymi osobami materiały drukowane, np. na dany rok formacji szkolnej czy na Tydzień Wychowania Chrześcijańskiego.
• Służyła pomocą w sprawach spornych pomiędzy szkołami a samorządami.
• Zabiegała o finanse potrzebne na tę działalność i o wsparcie finansowe dla szkół, które były w trudnej sytuacji.
• Upominała nas też żebyśmy nie zapominali o uczniach potrzebujących pomocy.
• Położyła fundament pod działanie Rady Szkół Katolickich.
W naszych sercach siostra Maksymiliana pozostanie jako serdeczna i życzliwa osoba.

Barbara i Antoni Salamon,
Założyciele i emerytowany dyrektor Zespołu Katolickich Szkół Ogólnokształcących im. bł. ks. Emila Szramka w Katowicach

O wieczną radość dla s.Maksymiliany
proszę Boga słowami:
„Anielski orszak niech Twą duszę przyjmie,
Uniesie z ziemi ku wyżynom nieba.
A pieśń zbawionych niech Ją zaprowadzi
Aż przed oblicze Boga Najwyższego.”

Renata Bakuła

W imieniu XXI Liceum Ogólnokształcącego im. św. Stanisława Kostki w Lublinie chciałbym wyrazić ogromny żal z powodu śmierci śp. Siostry Maksymiliany Wojnar, ale jednocześnie podzielić się słowami wielkiej wdzięczności, podziwu i uznania dla Jej wieloletniej pracy dla środowiska szkół katolickich w Polsce.
Jej obecność, ale także matczyne podejście, co podkreśla wiele osób zaangażowanych w działalność szkół katolickich, towarzyszyły nam przez długie lata. Tworzyły jednocześnie poczucie bezpieczeństwa i opieki nad naszą codzienną działalnością rozsianą po całej Polsce. Wiele razy spotykałem się z Jej troską i zainteresowaniem o warunki funkcjonowania całego środowiska szkół katolickich, a jednocześnie podziwiałem niezwykłą umiejętność zaangażowania w życie każdej, w tym także naszej szkoły. Miałem poczucie, że Siostra Maksymiliana otacza lubelski „Biskupiak” szczególnym sentymentem, co było dla mnie w pełni zrozumiałe z racji Jej osobistego wkładu w nakreślenie wizji szkoły, która w 1993 r., po niemal 30 latach od przymusowej likwidacji, mogła powrócić do działalności w nowych czasach i w nowej formule. To dzięki wiedzy, kompetencji, ale i determinacji Siostry Maksymiliany oraz Jej współpracy z pierwszym dyrektorem reaktywowanej szkoły i ówczesnymi władzami oświatowymi, stało się możliwe ponowne uruchomienie tej przedwojennej, zasłużonej szkoły jako pierwszego w Polsce katolickiego liceum publicznego. Ta ścieżka wypracowana przez Siostrę oraz osoby współpracujące z czasem stała się drogą, którą poszły kolejne szkoły katolickie.
Ze wzruszeniem uczestniczyłem w pogrzebie Siostry Maksymiliany w Bazylice Mariackiej w Krakowie, ale także wspominam Jej ostatnie odwiedziny w naszej szkole z okazji 20-lecia jej reaktywacji w 2013 roku. Z uśmiechem wspominam niejedną rozmowę telefoniczną, przekonujący ton Siostry, przerywany co kilka zdań badawczym „prawda?” i wreszcie te „propozycje nie do odrzucenia”, które nieraz, w pierwszej chwili, budziły przerażenie, a potem zmuszały do podjęcia jakiejś nieplanowanej aktywności. Ileż oporu w nas Siostra potrafiła pokonać! Bogu niech będą dzięki za to wszystko i za wielki wysiłek Siostry, bo dzięki temu wiele rzeczy nabierało kształtu…
Niech mi będzie wolno też dodać, że w dzień po pogrzebie Siostry Maksymiliany, po powrocie do Lublina, miałem spotkanie z władzami Miasta, które po kilku miesiącach batalii i rozmów odblokowało trudną sytuację, w jakiej znalazła się w ostatnim czasie nasza szkoła; i chociaż rzeczywistość daleka jest jeszcze od marzeń, to jednak zaświeciło się światełko w tunelu na dalszą drogę… Stwierdziłem po tym spotkaniu, że „widocznie Siostra Maksymiliana poszła do nieba” i teraz stamtąd będzie jeszcze skuteczniejsza niż na ziemi.
Niech odpoczywa w pokoju!

ks. Grzegorz Strug,
Biskupiak – Lublin

„Nie umieram, ale wstępuję w życie…”

Kochana Siostro Maksymiliano,

za Twój uśmiech, za Twoje dobre oczy, za każdą Zdrowaśkę, za Twoje dobre ręce, za codzienną troskę, za pamięć, za stawiane wymagania, za mądrość, za ukochanie Jezusa, za miłość do Kościoła, za bliskość z Maryją Jasnogórską – DZIĘKUJĘ.
Siostro do zobaczenia 🙂

dyrektor Tomasz Kowalczyk,
w imieniu całej społeczności Publicznego Liceum Ogólnokształcącego im. bł. ks. Romana Archutowskiego w Warszawie

„Warto służyć każdemu człowiekowi i dla każdego warto się poświęcić.”
kard. Stefan Wyszyński

W imieniu całej społeczności Szkoły Podstawowej Stowarzyszenia Przyjaciół Szkół Katolickich im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Żywcu pragniemy podziękować Siostrze Maksymilianie za troskę, dobro i rozwój szkolnictwa katolickiego.

Iwona Łatanik,
dyrektor Szkoły Podstawowej Stowarzyszenia Przyjaciół Szkół Katolickich im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Żywcu

Kochana Siostro Maksymiliano,

dziękujemy Bogu za Ciebie, za Twoje życie, Twoje wielkie umiłowanie Kościoła i Ojczyzny i Twoją ogromną pracę i zatroskanie o powstające i odradzające się szkoły katolickie w Polsce.
Twoja pomoc prawna wobec szkół była naprawdę wszechstronna i wprost nieoceniona. Czuwałaś by prawodawstwo polskie umożliwiało zakładanie i prowadzenie szkół. Nawiązywałaś kontakty z władzami oświatowymi, posłami i dziennikarzami i wszystkich niemalże „uczyłaś” stosunku do szkolnictwa katolickiego. Tak bardzo chciałaś by szkoły katolickie znalazły swoje – przecież zasłużone – miejsce w społeczeństwie polskim. Byłaś głęboko przekonana, ze szkoły katolickie mają sens i mogą odegrać wielką rolę w duchowym odrodzeniu polskiego narodu. A na co dzień pomagałaś nam rozwiązywać pojawiające się problemy prawne i finansowe a czasem nawet problemy kadrowe, wychowawcze i organizacyjne.
Siostro Maksymiliano podziwialiśmy Twoje zaangażowanie wobec naszych szkół. Ty po prostu każdą szkołę katolicką uznawałaś za „swoją szkołę” i miałaś wobec nich jakby „poczucie obowiązku” zaszczepione przez Boga.
i nie szczędziłaś siebie by tym szkołom pomagać. Bardzo, bardzo dziękujemy.
Siostro Maksymiliano, kieruję do ciebie podziękowanie jako do naszej Współsiostry, która tak bardzo wrosła w charyzmat wychowawczy Zgromadzenia Sióstr Prezentek przekazany nam przez Błogosławioną Matkę Zofię Czeską. Chociaż nigdy nie uczyłaś w naszych szkołach – to w szkołach naszych byłaś tak bardzo obecna poprzez dar pomagania, doradzania i rozwiązywania czasem bardzo trudnych problemów.
Zapamiętamy Cię jako Osobę niezwykle energiczną, mądrą i nie oszczędzającą siebie. Twoje zaangażowanie, troska i obecność były zawsze na 100%. Będąc już ciężko chorą powiedziałaś słowa: „nie wiedziałam, że można się zapracować na śmierć”. Dziękujemy Ci, ze złożyłaś swoje życie w ofierze – dla dobra polskich szkół, dla naszych dzieci i naszej młodzieży, dla nauczycieli i wychowawców, których bardzo wspierałaś. I wierzymy, że ten dar Bóg przyjął.
Siostro Maksymiliano bardzo nam Ciebie brak. Prosimy spoglądaj na nas z nieba… pomagaj i doradzaj nam dalej – by Twoje dzieło rozwijało się dla dobra dzieci i młodzieży.

S. Anna Telus,
Zgromadzenie Sióstr Prezentek

Dziękuję w imieniu społeczności Zespołu Szkół Ogólnokształcących im. Jana Pawła II Sióstr Prezentek w Rzeszowie za pomoc i zaangażowanie w organizację powstania szkoły w 1997 roku.
Dziękuję za prawną opiekę, za troskę o duchowy i intelektualny rozwój Uczniów naszych szkół, za troskę o dobrą formację Nauczycieli i Rodziców.
Dziękuję za trud organizacji corocznego Forum Szkół Katolickich dla Nauczycieli, Dyrektorów oraz Młodzieży na Jasnej Górze.
Dziękuję za możliwość szkoleń i dokształcania kadry nauczycielskiej.
Dziękuję za Siostry uśmiech, życzliwość i łatwość w zapominaniu tego co nas różniło.

S. Maksymiliano, pamiętaj o nas w Domu Ojca, zwłaszcza teraz, gdy spotykamy się z niechęcią i atakami tych, którzy są nieżyczliwi dla szkół katolickich.

Zapewniamy o naszej pamięci i modlitwie.

s. Bernarda Rozmus
ZSO im. Jana Pawła II Sióstr Prezentek w Rzeszowie

„Niewiastę dzielną któż znajdzie? Jej wartość przewyższa perły(…)
Z owocu jej rąk jej dajcie, niech w bramie chwalą jej czyny.”
Księga Przysłów

W imieniu całej społeczności Szkół Przymierza Rodzin dziękujemy Panu Bogu za dar życia śp. Siostry Maksymiliany, za okazywane nam wsparcie i troskę o szkolną codzienność,
za wspólne rozmowy i bezcenne porady prawne.
Siostra jak nikt dostrzegała aktualne szanse i zagrożenia, była ambasadorem szkół katolickich zarówno w Rządzie jak i w Episkopacie. Wytrwale zabiegała o to, aby szkolnictwo katolickie w Polsce zyskało właściwą rangę i mogło się rozwijać, była naszym orężem w walce o dobre umocowanie szkół katolickich w systemie oświaty.
Jesteśmy wdzięczni za formację dyrektorów, nauczycieli oraz uczniów podczas konferencji organizowanych w Częstochowie. Dziękujemy za piękny przykład aktywnego życia
i pełną poświęcenia służbę w Radzie Szkół Katolickich. Siostra zawsze będzie dla nas wzorem człowieka nadziei, pracowitości i zaangażowania oraz Bożego podejścia do życia.

Zapewniamy o pamięci w modlitwie
Dyrektorzy Szkół Stowarzyszenia Przymierze Rodzin

Z wielkim smutkiem i żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci S. Maksymiliany Wojnar. Śp. Siostra Maksymiliana pozostanie w naszej pamięci jako osoba bardzo zaangażowana w rozwój szkół katolickich. Składamy wyrazy współczucia i łączymy się w żalu. Wierzymy, że śp. Siostra Maksymiliana już jest w Domu Ojca. Przesyłamy wyrazy smutku i żalu. Łączymy się w modlitwie.

Zespół Szkół im. św. Edyty Stein Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców w Lublińcu
oraz członkowie Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców oddział Lubliniec

Kochana Siostro Maksymiliano,
w imieniu wspólnoty Przedszkola Sióstr Prezentek w Bukownie, dziękuję Siostrze za wzór chrześcijańskiego zaangażowania w dzieło wychowania człowieka już od najmłodszych lat.
Dziękuję za każdą dobrą radę, krzepiące słowo, pomocną dłoń, uśmiech i zatroskanie o dzieci i młodzież.
Siostro Maksymiliano, dziękuję Bogu za obecność Siostry w moim życiu.
Niech radość wieczna będzie Siostry udziałem.

Z modlitwą
s. Krystyna Dębowska
dyrektor Przedszkola Publicznego Sióstr Prezentek w Bukownie

„Pamięć o zmarłych, odradza żywych”
Służba drugiemu człowiekowi w trosce o jego człowieczeństwo, pełny – integralny rozwój, to zasadnicza misja każdej Szkoły Katolickiej. Siostra Maksymiliana, gorliwie i bardzo intensywnie, z troską i determinacją angażowała się w kształtowanie tej misji w Szkołach Katolickich, których tak wiele powstało w Polsce po 1989 roku. Jej służba, pozwalała odczytywać w literze prawa, ducha prawa, który wspiera młodego człowieka, wspiera Rodzinę, tworząc w danej placówce klimat aksjologicznego wzrostu. Dziękuję Siostrze Maksymilianie za świetlany przykład kompetentnego poświęcenia swego życia w krzewieniu etosu szkolnictwa katolickiego w naszej Ojczyźnie. Niech Dobry Bóg, obdarzy Cię Siostro, łaską życia wiecznego !

Rafał Czupryk
Nauczyciel Liceum Ogólnokształcącego
im. Jana Pawła II Sióstr Prezentek w Rzeszowie

Dziękujemy Siostro, za bardzo duże zaangażowanie w rozwój szkół katolickich w Polsce oraz cenną dla dyrektorów tych szkół opiekę prawną. Dziękujemy również za godne reprezentowanie szkolnictwa katolickiego w Ministerstwie Edukacji Narodowej.
Bóg zapłać Siostro.

W imieniu wspólnoty Katolickiej Szkoły Podstawowej im. Sł. B. Ks. Franciszka Blachnickiego
i Katolickiej Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I Stopnia w Nowym Sączu
Dyrektor Zbigniew Małek

Siostro Makysmiliano!
Pozostanie Siostra w mej pamięci jako wzór zaangażowania i Bożego podejścia do życia. Takich ludzi potrzeba naszym czasom! Spoczywaj w Bogu!

Tomasz Januszewski,
Zespół Szkół im. Jana Pawła II SS. Prezentek w Rzeszowie

Za troskę o kształt szkolnictwa katolickiego w Polsce. Zaangażowanie osobiste graniczące z heroizmem w sprawie każdej szkoły katolickiej w Polsce.
Bóg zapłać Siostro.

Jarosław Sulak, KO

„Śpieszmy się kochać ludzi…tak szybko odchodzą…”

W imieniu całej społeczności szkolnej – uczniów, rodziców i nauczycieli chciałabym podziękować Ci siostro Maksymiliano za życzliwość i pomoc. Twoja mądrość i doświadczenie niejednokrotnie były dla nas wsparciem i drogowskazem.

Łączymy się we wspólnej modlitwie.

Iwona Jakubek,
dyrektor Katolickich Szkół Niepublicznych im.Św.Jana Pawła II w Pruszczu Gdańskim
wraz z organem prowadzącym Zarządem Fundacji Edukacji i Wspierania Rodziny BRAMA

„Są ludzie, po których odejściu zostaje coś więcej, niż tylko wspomnienie”…

Siostro Maksymiliano, dziękujemy:

– za Twoje dobre i wielkie serce,
– za to, że byłaś z nami, gdy tworzyliśmy nasze szkoły i zmagaliśmy się z różnymi problemami,
– za wszelką pomoc i dobre rady,
– życzliwość i wsparcie.

Ty zawsze wśród licznych uczestników Forum Szkół Katolickich dostrzegałaś Zamość, i jak Matka ,troszczyłaś się o naszą społeczność. Dla Ciebie Droga Siostro nie byliśmy tylko zwykłymi pracownikami ale przede wszystkim ludźmi doświadczającymi na co dzień radości i smutków.
Pozostajemy w modlitwie – społeczność Katolickiej Szkoły Podstawowej im. św. Ojca Pio z siedzibą w Zamościu.

ks. Mariusz Skakuj,
Katolicka Szkoła Podstawowa im. św. Ojca Pio z siedzibą w Zamościu.

„W życiu i w śmierci należymy do Pana….”
Droga Siostro Maksymiliano,
w imieniu wspólnoty Zespołu Szkół Katolickich Diecezji Kieleckiej dziękujemy za wieloletnie, niestrudzone zaangażowanie w posługę dla szkół katolickich. Od czasu reaktywacji naszej placówki (1997 r.) podziwialiśmy Siostrę za decyzyjność, niespożyte siły, kompetencję, poczucie humoru i często korzystaliśmy z nieocenionej pomocy prawnej. Wspominamy wszystkie spotkania z Siostrą podczas konferencji, szkoleń i kursów. Zapamiętamy Siostrę jako osobę ciepłą i otwartą na problemy katolickiego szkolnictwa w Polsce. Mamy pewność, że trud Siostry zaowocuje w kolejnych latach i pokoleniach, a wizerunek Siostry na zawsze pozostanie w naszej pamięci.

Z modlitwą – wspólnota Zespołu Szkół Katolickich Diecezji Kieleckiej

„Odeszłaś cicho, bez słów pożegnania.
Tak jakbyś nie chciała, swym odejściem smucić…
tak jakbyś wierzyła w godzinę rozstania,
że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić”
– ks. J. Twardowski

Siostro Maksymiliano, dziękuję za troskę i rozwój szkolnictwa katolickiego, za wspólne rozmowy, cenne porady prawne oraz bogactwo spotkań podczas Forum Szkół Katolickich.

Dorota Pawłowska,
dyrektor Katolickiej Szkoły Podstawowej im.. św. s. Faustyny w Trzciance

„Chrześcijańska nadzieja, sięga daleko poza kres” Jan Paweł II

Kochana Siostro, która swym uśmiechem, ale i uporem potrafiłaś rozwiązywać sprawy wydające się niemożliwe do rozwiązania dziękujemy za otrzymane od Ciebie dobro. Dziękujemy szczególnie za rozpowszechnianie nauczania Jana Pawła II!
Czasem może wydawało się nam, że tych broszur już jest za dużo, ale Ty zawsze mówiłaś: „żeby chociaż ktoś jedną przeczytał!, jak my (w znaczeniu RSKi w ogóle nauczyciele szkół katolickich) nie będziemy tego nauczania rozpowszechniać, któż to zrobi?” – za ten Twój upór w Tym dobru!, które sięga poza kres – z serca Dziękujemy! Pamiętamy o Siostrze wraz z dziećmi w naszej modlitwie!

Katarzyna i Bartłomiej Zarzeccy
oraz Filip, Zosia, Jaś i Małgosia

„Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą…” Twoje Siostro odejście do Domu Ojca było za szybkie, napełniło nasze serce smutkiem. Nie chcemy Cię żegnać , będziesz przecież blisko , ale skoro Opatrzność Boża sprawiła, że odchodzisz od nas, to pragniemy w imieniu całej społeczności naszych szkół podziękować za te wszystkie lata, za pomoc, zaangażowanie a przede wszystkim za wielkie serce dla sprawy Szkół Katolickich, a więc i sprawy naszych szkół. Zawsze pozostaniesz w naszych sercach i modlitwie.

Joanna Szmuc,
Publiczna Katolicka Szkoła Podstawowa , Katolickie Liceum Ogólnokształcące w Tarnobrzegu

Kochana Siostro Maksymiliano,
bardzo dziękuję za każdą rozmowę, wsparcie, pomoc, obecność i życzliwość podczas wielu prywatnych spotkań, ale także tych RSK. Dziękuję za okazane serce, mądrą i fachową poradę prawną podczas rozmów telefonicznych. POPROSTU ZA WSZELKIE DOBRO BÓG ZAPŁAĆ!!!
Ogarniam Siostrę wraz z całą społecznością przedszkolną swoją pamięcią w modlitwie i w sercu.

s. Agnieszka Koprowska,
wraz ze wspólnotą Przedszkola Sióstr Niepokalanek w Nowym Sączu.

«Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?» J 11, 25-26

W imieniu szkół katolickich w Chojnicach pragniemy złożyć podziękowanie ś.p. s. Maksymilianie za ogromny wkład na rzecz szkół katolickich w Polsce. Swoją wytrwałą pracą i wiedzą prawniczą zapisała się Siostra złotymi literami w historii szkolnictwa katolickiego w Polsce. Wraz z całą społecznością szkolną upraszamy dla Siostry nieba. Bóg zapłać!

Marianna Ziarno,
Szkoły Katolickie w Chojnicach

Społeczność Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego im. Papieża Jana Pawła II w Biłgoraju składa serdeczne podziękowania s. Maksymilianie za zaangażowanie i wszelki trud jaki niestrudzenie podejmowała na rzecz szkół katolickich. Wieczne odpoczywanie racz dać Jej Panie…

Maria Oleszek,
Katolickie Liceum Ogólnokształcące im. Papieża Jana Pawła II w Biłgoraju

Siostro, powiedzieć Ci DZIĘKUJĘ to za mało. Nie chciałaś by na Tobie koncentrować uwagę, ale na Bogu i sprawie katolickich szkół, którym służyłaś. Twoja misja się nie skończyła. Teraz masz większe możliwości działania. Opiekuj się dalej z taką matczyną troską naszymi szkołami i nami, którym Dobry Bóg postawił Ciebie na jakimś etapie naszego życia.
Do zobaczenia.

Ks. Mirosław Zając,
Biskupiak – Lublin

Dziękujemy Bogu za świadectwo Twego życia i wypełnianie do końca z ufnością woli Bożej. Dziękujemy za bezkompromisowość i odwagę w walce o kształt i ducha prawa oświatowego oraz matczyną troskę o dusze młodzieży. Dziękujemy za Twoją przyjaźń.

Grażyna i Grzegorz Płoszajscy

Dziękuję Bogu za piękną, oddaną i owocną pracę S. Maksymiliany na rzecz Szkół Katolickich. Jest to dla nas ogromna strata. W czasie choroby S. Maksymiliany odczuwaliśmy bardzo jej nieobecność fizyczną, bo duchowo była z nami. Śp. S. Maksymiliana nie szczędziła sił i czasu, by szkolnictwo katolickie miało swoje miejsce w naszym kraju i pięknie się rozwijało na chwałę Bożą i dla dobra drugiego człowieka. Zależało jej bardzo na formacji dyrektorów i nauczycieli, a przede wszystkim na wartościach jakie przekazują dzieciom i młodzieży. Dzięki S. Maksymilianie poczuliśmy się jednością i mamy przekonanie, że razem możemy tworzyć lepszy świat, bo oparty na Panu Bogu i nauce wielkich Polaków takich jak chociażby św. Jan Paweł II czy kard. Stefan Wyszyński. Łączę się ze Zgromadzeniem Sióstr Prezentek w odczuwanym bólu i w modlitwie, aby Pan za pełne poświęcenia i wierności życie śp. S. Maksymiliany oraz drogę cierpienia, przyjął ją do swojej niebieskiej chwały. Niech tam cieszy się miłością oblubieńczą na wieki. W imieniu grona pedagogicznego, pracowników, uczniów i rodziców Niepublicznej Szkoły Podstawowej Sióstr Salezjanek im. Jana Pawła II we Wrocławiu.

s. Izabela Gryń,
dyrektor Niepublicznej Szkoły Podstawowej Sióstr Salezjanek im. Jana Pawła II we Wrocławiu

Dziękuję za dar posługi szkołom katolickim i osobistego spotkania śp. Siostry Maksymiliany. Była dla nas opoką na trudny czas tworzenia i pracy szkoły katolickiej w Libiążu. Zawsze zabiegana i zapracowana, potrafiła w zadziwiająco niespodziany sposób zadzwonić wtedy, kiedy właśnie potrzebowaliśmy jej pomocy. Mądra i roztropna, zawsze miała na uwadze szkoły, ale przede wszystkim pracujących w nich nauczycieli i dyrektorów. R.I.P.

Anetta Szewczyk,
dyrektor Zespołu Szkół Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców w Libiążu

Dziękujemy Bogu za dar życia i posługi Siostry Maksymiliany. Za każdą radę, pomoc, każde spotkanie, przykład, że nie należy nigdy się zniechęcać…
Dobry Jezu, a nasz Panie, daj Jej wieczne spoczywanie.

Dorota Ulman,
Katolicka Szkoła Podstawowa im. św. Jadwigi Królowej w Krakowie

Z ogromną wdzięcznością Siostrze Maksymilianie za okazywane wparcie naszej szkole i za każdą profesjonalną radę, ofiarowywany czas ; pragniemy zapewnić o naszej modlitwie, aby Jezus, który pokonał śmierć obdarzył Siostrę pełnią szczęścia przebywania z NIM. Siostra Maksymiliana przez swoje życie pokazywała nam, że tylko w NIM jest nadzieja i moc w tym wszystkim, co robią szkoły katolickie dla młodego pokolenia.

S.Maksymiliano dziękujemy i do zobaczenia! Wstawiaj się za nami!!!

Siostry Urszulanki i Grono Pedagogiczne Szkoły Podstawowej nr 159 Sióstr Urszulanek Unii Rzymskiej w Krakowie

Siostrę Maksymilianę zapamiętamy jako osobę bardzo energiczną, radosną , ale też konkretną i skuteczną w działaniu. Była prawdziwym Przyjacielem naszej Szkoły. Pamiętała o nas, pytała się o rozwój szkoły, cieszyła się z naszych sukcesów, pomagała w trudnościach, zawsze miała dobre słowo. Dziękujemy za Jej służbę dla szkolnictwa katolickiego w Polsce, za piękne spotkania dla młodzieży w ramach Forum Szkół Katolickich, za doskonalenie nauczycieli i dyrektorów. Zawsze będzie dla nas wzorem człowieka nadziei i zaufania Bogu. Polecamy Jej duszę miłosiernemu Bogu i wierzymy, że Siostra nadal będzie czuwać nad szkołami katolickimi.

Barbara Andrzejczyk,
w imieniu Społeczności Zespołu Szkół Katolickich im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Piszu

Ze smutkiem przyjęliśmy wiadomość o odejściu Siostry Maksymiliany Wojnar – zawsze oddanej sprawie szkół katolickich.
Głęboko wierzymy, że Jej życie, oparte na prawdzie płynącej z Biblii, otworzyło drogę do Pana nie tylko Jej samej, ale także wielu innym ludziom, których spotkała.
Zapewniamy o naszej modlitwie.

Zarząd Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców Oddział w Poznaniu i społeczność szkół KSW w Poznaniu

„Nikt z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie;
jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana;
jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana.
I w życiu więc i śmierci należymy do Pana”
(List do Rzymian 14,7-8)

​Żegnamy Siostrę Maksymilianę Wojnar, prezentkę, wieloletniego Członka Zarządu Rady Szkół Katolickich w Polsce.
​Aktywnie działając na rzecz szkolnictwa katolickiego w Polsce, między innymi, organizowała Forum Szkół Katolickich, które było centrum formacji dyrektorów, nauczycieli i uczniów szkół katolickich. Jej wielkie zaangażowanie skierowane było również na edukację, nie tylko uczniów w szkołach katolickich, ale także kadry kierowniczej tych szkół. Siostra Maksymiliana była organizatorką i jednocześnie wykładowcą prawa oświatowego wielu edycji kursów kwalifikacyjnych dla dyrektorów szkół w Placówce Doskonalenia Nauczycieli „Pro Formatione” Rady Szkół Katolickich. Są w naszym gronie pedagogicznym osoby, które ukończyły ten kurs i doskonale pamiętają spotkania z Siostrą Maksymilianą. Była osobą bardzo wymagającą, ale jej determinacja
i zaangażowanie w dążeniu do uczynienia z polskich szkół katolickich wzorca dla szkół świeckich pokazywało, jak wiele wymagała od samej siebie i jak wiele z siebie dawała.
Przez szereg lat współpracowałem z Siostrą Maksymilianą, będąc w Zarządzie Rady Szkół Katolickich. Siostra odwiedziła Zespół Szkół Katolickich im. ks. Jana Długosza we Włocławku w listopadzie 2011 roku przy okazji jubileuszu Szkoły. Żegnamy Siostrę Maksymilianę, Osobę rozmodloną i niezwykle pracowitą, której, śmiało można powiedzieć, polskie szkoły katolickie zawdzięczają swój rozkwit.

Wieczny odpoczynek racz jej dać Panie…

ks. dr Jacek Kędzierski,
dyrektor Zespołu Szkół Katolickich im. ks. Jana Długosza we Włocławku

„Czas ucieka, wieczność czeka” (Św. Jan Paweł II). Dziękujemy Siostro za dar Twojej obecności wśród nas, za ukazywanie swoją osobą drogowskazu życia.
Z pamięcią w modlitwie wspólnota Katolickiej Szkoły Podstawowej SPSK im. Gen. Władysława Andersa w Wierzbiu.

Iwona Lewińska,
Katolicka Szkoła Podstawowa SPSK im. Gen. Władysława Andersa w Wierzbiu

Niech Pan Bóg wynagrodzi Siostrze troskę w rozwój wszystkich szkół katolickich w Polsce…

o. Sławomir Dziadkiewicz SchP,
Polska Prowincja Zakonu Pijarów

W imieniu całej społeczności Zespołu Katolickich Szkół Ogólnokształcących nr 1, pragnę podziękować Ci droga s. Maksymiliano za Twoją obecność przy nas w trudnych chwilach, za krzepiącą rozmowę w kuluarach Forum Szkół Katolickich, za dobre rady i wsparcie jakiego nam udzielałaś.
Zawsze pozostaniesz w naszych sercach i modlitwie.

Andrzej Kita,
Zespół Katolickich Szkół Ogólnokształcących nr 1 im. bł. ks. Emila Szramka w Katowicach

„Człowiek może realizować siebie tylko przez bezinteresowny dar dla drugiego człowieka”… A Ty, s. Maksymiliano nie lubiłaś być bezczynną, byłaś blisko spraw szkolnictwa katolickiego, wrażliwa na jego potrzeby. Nigdy nie było wpół słowa, wpół zdania , wpół drogi – zawsze cel osiągnięty. I mimo wszystko uśmiech, pogoda ducha.

Wiemy, że w domu Ojca jesteś szczęśliwa! Oręduj wciąż za Nami!

Jadwiga Hynek, Marta Bocheńska, Robert Wróbel,
Społeczności Szkolne Publicznej Szkoły Podstawowej Stowarzyszenia Przyjaciół Szkół Katolickich w Łoponiu i Publicznej Szkoły Podstawowej im. Św. Siostry Faustyny w Milówce

DZIĘKUJEMY!!! …za wszystkie lata, które Siostra poświęciła szkołom katolickim. Za bogactwo spotkań RSK, za treści, wsparcie prawne i duchowe.
Pozostanie Siostra zawsze w naszej wdzięcznej pamięci i modlitwie.

s. Renata Hałapacz,
Zespół Szkół Sióstr Salezjanek w Ostrowie Wielkopolskim

Zarząd Główny Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców z ogromnym żalem przyjął informację o śmierci ś. p. Siostry Maksymiliany Wojnar.

Siostra Maksymiliana, w swojej wieloletniej posłudze była szczególnie oddana idei i praktycznej działalności szkół katolickich, w tym szkół Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców. Wielokrotnie organizowała przedsięwzięcia mające na celu wsparcie duchowe i intelektualne nauczycieli w ich działalności pedagogicznej. Ze szczególną wdzięcznością wspominamy organizowane przez Nią konferencje wspierające szkoły pod względem organizacyjnym i prawnym, w czym była wręcz niezastąpiona. Równocześnie jesteśmy wdzięczni Opatrzności za to, że postawiła Siostrę Maksymilianę na naszej drodze; że mogliśmy czuć się obdarowani Jej sercem, słowem i uśmiechem.

Polecając Jej duszę dobremu Bogu, zapewniamy o pamięci w modlitwie.
Requiescat in pace.

Za Zarząd Główny Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców
P. O. Prezes, Antoni Buchała

Nie pojechać na Forum Szkół Katolickich do Częstochowy? Nie – tego nie można zrobić siostrze Maksymilianie, to Siostra ze swą niezwykłą determinacją, całkowitym oddaniem sprawie każdej szkoły katolickiej sprawiała, że wzrastałam w wierze, czułam opiekę Rady Szkół Katolickich. Siostro Maksymiliano, dziękuję za każdą radę i rozmowę a przede wszystkim za piękny przykład aktywnego życia dla wspólnoty szkół katolickich. Wiem, że podczas kolejnych spotkań dyrektorów szkół na Jasnej Górze siostra będzie zawsze z nami, choć w innej postaci.

Lucyna Kwiatkowska,
Zespół Szkół Katolickich im. św. Marka w Słupsku

Odeszła otulona modlitwami
po blisko trzydziestu latach z nami
zawsze o los naszych szkół zatroskana
niezastąpiona Siostra Maksymiliana.

Będzie nam Ciebie brakowało
bo takich ludzi jak Ty jest mało
zapracowanych, biegających w habicie
oddających innym swój czas i życie.

Wieczny odpoczynek racz Jej dać Panie…

Jadwiga Ożóg,
Dyrektor KSP Św. Jadwigi Królowej w Lublinie 1991–2018

Dziękuję Panu za dar życia s. Maksymiliany. Pomagała mi często i konkretnie w prowadzeniu szkół, animowaniu oświaty w inspektorii. Zawsze była dyspozycyjna, pełna pasji, charyzmatyczna. Nie bała się nowych wyzwań, zawsze otwarta na innych, miłośniczka szkolnictwa katolickiego. Osoba, którą „jeśli nie wpuszczono Jej drzwiami, to wchodziła oknem”, aby szkoły katolickie mogły się rozwijać. Bardzo zależało Jej na formacji dyrektorów, nauczycieli oraz uczniów i ciągle obmyślała nowe, bardziej efektywne sposoby formowania.

Dla mnie s. Maksymiliana była przyjaciółką, trochę mi matkowała. Często rozmawiałyśmy nie tylko o szkolnictwa, ale dzieliłyśmy się naszym przeżywaniem życia z Bogiem (trudnościami i tym co piękne). Ona zawsze, na każdy problem, patrzyła pozytywnie, jako wyzwanie, które należy podjąć. Kiedy rozmawiałam z Nią, podczas Jej choroby, byłam bardzo poruszona i zbudowana, odczytywała to cierpienie, jako łaskę i możliwość ofiarowania go za szkolnictwo katolickie. Widziała, w tym trudnym czasie, znaki Pana, chociażby to, że diagnozę otrzymała w rocznicę swojej profesji zakonnej.

Wiele lat pracowała poza swoim zgromadzeniem zakonnym, z olbrzymią wdzięcznością opowiadała mi o swoim Zgromadzeniu, przełożonych, którzy troszczyli się o nią podczas choroby. Była poruszona wieloma gestami i dobrocią, nie spodziewała się tego wszystkiego. Bardzo jestem wdzięczna Bogu za s. Maksymilianę i naszą piętnastoletnią przyjaźń.

Anna Serafin,
Zgromadzenie Córek Maryi Wspomożycielki (Siostry Salezjanki) Inspektoria Wrocławska